Στο τέλος λοιπόν του απαραίτητου πρώτου κύκλου συνεδριών, προσκαλώ τον θεραπευόμενο για την καθιερωμένη αξιολόγηση: από πού ξεκινήσαμε και πού βρισκόμαστε σε σχέση με το αρχικό αίτημα;

Πόσο κοντά έχουμε φτάσει στον στόχο μας;

Ποιές διεργασίες έγιναν στην πορεία;

Πώς είναι η θεραπευτική μας σχέση;

Είναι ικανοποιημένος από το επίπεδο λειτουργικότητας/ ή και ευημερίας που έχει επιτύχει κι αν ναι κατά πόσο;

Τι είναι αυτό που πραγματικά άλλαξε αν ναι στην ζωή του;

Η αξιολόγηση αυτή είτε σημαίνει την αρχή ενός νέου κύκλου συνεδριών είτε την έναρξη της διεργασίας για το κλείσιμο της θεραπευτικής σχέσης.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον όταν τόσο ο θεραπευόμενος όσο και ο θεραπευτής εκθέτουν το πώς βίωσαν την θεραπευτική διαδικασία και ποιές ήταν οι κρίσιμες στιγμές, αφού συχνά διαπιστώνεται πως οι δύο πλευρές βίωσαν τις ίδιες καταστάσεις με αρκετά διαφορετικό τρόπο και ένταση.

Οι συνειδητοποιήσεις είναι σίγουρα πολλές. Συνήθως ο θεραπευόμενος συνειδητοποιεί πως έχει πραγματοποιήσει πολλές χειροπιαστές αλλαγές στη ζωή του όπως να χωρίσει από μια δυσλειτουργική σχέση ή να βρει σύντροφο, να μετακομίσει, να αλλάξει εργασία, να ξεκινήσει εκ νέου σπουδές, να εξαφανιστούν οι κρίσεις πανικού.

Ακόμη όμως κι όταν έχουν κάνει τεράστια πρόοδο, μερικές φορές τους φαίνεται πολύ δύσκολο να συνεχίσουν μόνοι τους, σα να έχουν ένα «νέο εαυτό μέσα σε έναν παλιό κόσμο» ή ακόμη και σα να έχουν λύσει ένα πολύ μικρό μέρος από όσα τελικά τους απασχολούν.