Σε όλους τους εθελοντές δόθηκαν συγκεκριμένοι κανόνες στους οποίους έπρεπε να επικεντρωθούν κατά τη διάρκεια του προγράμματος, όπως η παρακολούθηση των καθημερινών συνηθειών, της προόδου και της πρόσληψης θερμίδων, ενώ παράλληλα έπρεπε να αυξηθεί και η σωματική τους δραστηριότητα. Οι πρώτοι έξι μήνες του προγράμματος επικεντρώθηκαν στην απώλεια βάρους, με εβδομαδιαίες μικρές ομαδικές συνεδρίες. Το τελευταίο εξάμηνο στράφηκε προς τη διατήρηση του βάρους, με όχι τόσο συχνές συνεδρίες.

Τα άτομα που ανέφεραν ότι αντιμετώπισαν θέμα με υπερφαγία, ή συναισθηματική κατανάλωση φαγητού στην αρχή της μελέτης εμφάνισαν μεγαλύτερη μεταβλητότητα βάρους και έχασαν λιγότερο βάρος μετά από ένα ή δύο χρόνια. Αυτό υποδηλώνει ότι η μεταβλητότητα του βάρους είναι αρνητικός παράγοντας στη μακροπρόθεσμη επιτυχία απώλειας βάρους.

Προσοχή όμως: Οι ερευνητές τόνισαν ότι η μελέτη δεν δείχνει ότι η μεταβλητότητα βάρους προκαλεί χειρότερα αποτελέσματα απώλειας βάρους. Τόνισα ότι μπορεί να βοηθήσει στη στόχευση ατόμων που δεν επωφελούνται από ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα απώλειας βάρους – προτού περάσουν ένα χρόνο προσπαθώντας να χάσουν βάρος.

Άλλες έρευνες έχουν επίσης βρει ότι η πρώιμη επιτυχία σε ένα πρόγραμμα απώλειας βάρους προβλέπει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Αλλά αυτές οι μελέτες εξέτασαν την ποσοστιαία μεταβολή στην απώλεια βάρους. Αν και η απώλεια δέκα κιλών την πρώτη εβδομάδα μπορεί να είναι μια μεγάλη ώθηση για πολλούς ανθρώπους, μπορεί να μη βοηθήσει μακροπρόθεσμα αν το βάρος είναι σαν yo-yo τον υπόλοιπο χρόνο.

Ένα δραματικό παράδειγμα αυτού προέρχεται από μια μελέτη για την παχυσαρκία το 2016, στην οποία οι ερευνητές παρακολούθησαν 14 άτομα που συμμετείχαν στον διαγωνισμό «Biggest Loser». Κατά τη διάρκεια της εκπομπής (που διήρκησε 30 εβδομάδες), οι άνθρωποι έχασαν κατά μέσο όρο 129 κιλά ο καθένας. Έξι χρόνια αργότερα, όλοι εκτός από έναν είχαν ανακτήσει το μεγαλύτερο μέρος του βάρους τους. Κατά μέσο όρο πήραν 90 κιλά.