Οι παράγοντες που διαμορφώνουν την όρεξή μας εντοπίζονται τόσο στη σωματική μας ανάγκη για τροφή όσο και στην ψυχική. Σημαντικό ρόλο παίζουν το μέγεθος του γεύματος, οι ώρες που έχουν περάσει από το τελευταίο γεύμα αλλά και η μυρωδιά, η εμφάνιση και η γεύση του φαγητού. Η ύπαρξη ανθρώπων γύρω μας που τρώνε, είναι επίσης ένας λόγος πρόσληψης τροφής και συνήθως προτρέπει υποσυνείδητα το άτομο να φάει ακόμα και 60% περισσότερο από άλλες φορές.

Ένας σημαντικός λόγος που ενεργοποιεί το ένστικτο της κατανάλωσης φαγητού είναι το άγχος. Εξαιτίας αυτού έχει αυξηθεί και το επίπεδο παχυσαρκίας. Τα υψηλά ποσοστά άγχους οδηγούν αντιστοίχως και σε υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας. Το στρες προκαλεί συναισθηματικές διαταραχές και αυξομειώσεις διάθεσης και σαν αυτόματη αντίδραση το άτομο αναζητά φαγητό σαν τρόπο εκτόνωσης. Όμως, μία από τις συνέπειες του άγχους δύναται να επιτείνει τη διάρκεια της όρεξης.

Αυτή δεν είναι άλλη από την αϋπνία. Η έλλειψη ύπνου αυξάνει την γκρελίνη, ορμόνη που ευθύνεται για τη δημιουργία της όρεξης, ενώ ταυτοχρόνως μειώνει τη λεπτίνη την ορμόνη που ευθύνεται για το αίσθημα του κορεσμού. Για να εξισορροπήσουμε την όρεξη η ιδανική ποσότητα ύπνου είναι από έξι έως εννέα ώρες.