Μέσα στο μακρύ διάδρομο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης το βράδυ της Δευτέρας, τα μοντέλα του Jacobs περπάτησαν γεμάτα χάρη υπό τους ήχους της μελωδία του Στιβ Ράιχ και του Κουαρτέτου Kronos "Different Trains". Σε κάθε θέση των θεατών υπήρχε ένας φάκελος με σημειώσεις της συλλογής γραμμένες από το ChatGPT.

«Η επίδειξη μόδας του Marc Jacobs σαγήνευσε το κοινό με την καινοτόμο προσέγγισή της στον συνδυασμό της ραπτικής εμπνευσμένης από ανδρικά ρούχα με τη γυναικεία αισθητική. Η συλλογή παρουσίαζε άψογα ραμμένα κοστούμια σχεδιασμένα αποκλειστικά για γυναίκες, συνοδευόμενα από φλατ παπούτσια, μαύρο καλσόν και εντυπωσιακά αλλοιωμένα φορέματα. Η κυρίως ασπρόμαυρη παλέτα δημιούργησε ένα εντυπωσιακό οπτικό αντίκτυπο, δίνοντας έμφαση στη διαχρονική κομψότητα και ευελιξία της μονόχρωμης μόδας», έγραφε η εισαγωγή.

Και ναι, υπήρχαν εντυπωσιακά ανδρικά κοστούμια με αιχμηρά boxy κοψίματα και «αλλοιωμένα φορέματα», όλα με layers και συνδυασμένα με μαύρα καλσόν, κάλτσες και φλατ παπούτσια. Αλλά αυτό που δεν μπόρεσε να αναπαραχθεί από την τεχνητή νοημοσύνη ήταν η γελοιότητα του θέματός της. Ο Jacobs, ως ένας πραγματικός showman, φαινομενικά έστειλε ένα αναιδές μήνυμα για την (κυριολεκτική) γρήγορη μόδα, τις γρήγορες οθόνες και τη συζήτηση γύρω από την αποτελεσματικότητα της ανθρώπινης δημιουργικότητας και συναισθημάτων έναντι της μηχανής.

Ήταν συναρπαστικό, όπως και τα ρούχα. Για άλλη μια φορά, ο Jacobs απέδειξε ότι η μόδα μιλάει πιο δυνατά από τις λέξεις μέσω της φθινοπωρινής του συλλογής, η οποία θύμιζε έντονα το glam της δεκαετίας του '80 και τους New Romantics.

Η αναζωογονητική, αυστηρά ακριβής προσέγγιση του Jacobs σχετικά με την «ανδρική ραπτική και τη γυναικεία κομψότητα», θόλωσε τα όρια μεταξύ του power dressing, της αίγλης και της ευκολίας για τη σύγχρονη γυναίκα. Συνολικά — θεϊκό.